Fat Air

http://www.waarmaarraar.nl/pages/re/53888/Passagier_van_vliegtuig_gegooid_omdat_hij_te_dik_was.html

Je tante gaat dood. Je wilt naar d'r toe voordat het noodlot toeslaat. Er is één probleempje wat je reis bemoeilijkt: jouw omvang.

"Sorry meneer, uw reet past niet goed op de aangewezen stoel, ik moet u helaas mededelen dat voor uw eigen veiligheid u het toestel moet verlaten." "Verlaten? Hoezo? Hoezo voor mijn eigen veiligheid?" antwoord de homo sapiens olifantatus, "kan dit vliegtuig mij niet dragen ofzo?" Het groepje vlieg-infantielen gaan even in conclaaf. "Het zou de kerosinekosten drukken ja, maar.." "Dit is ongehoord! Het is een familiekwaal waar ik niks aan kan doen.." "Meneer, vat dit alstublieft niet persoonlijk op, maar.." "Niet persoonlijk opvatten? U zegt domweg dat ik te dik ben!" "Dat bent u ook meneer. Uw kont-omvang is in dermate uitgebreid dat u niet goed in uw stoel past. Uw aarsvlees bezit een derde van uw buurvrouw's stoel en zonder armleuning past u er niet eens in."

"Kunt u mij niet een geschiktere plaats geven waar ik wel in pas dan!? Ik moet deze vlucht halen om mijn terminale tante te kunnen bezoeken! Ik kan deze vlucht niet missen." "Obesitas een familiekwaal?" "Wat!?", antwoord de bonk reetvlees. "Kunt u uw einde tenminste op anticiperen", antwoord een geraamte van een stewardess. "........", de man zwijgt even. "Hoe kom ik nu bij mijn tantetje?" antwoord hij zachtjes, "zij is stervende." "U kunt de volgende vlucht naar Toronto nemen mits u het dubbele tarief betaald, hier is geen plaats meer voor u."

"Het dubbele tarief? Waar is dat goed voor?" antwoord de man. "Nou, u heeft duidelijk twee zitplaatsen nodig" klinkt het uit de mond van een naar aftershave stinkende co-piloot. Waarop de man zegt: "Maar dan is ze misschien al dood..." In het vliegtuig begint een luid geroezemoes van verontwaardiging over de gang van zaken. De vrouw wiens stoel voor een derde in beslag wordt genomen, neemt het op voor de man: "Dit is toch om ontoepasselijk van te worden? Geef mij maar een andere stoel en laat deze meneer toch zijn familie bezoeken." "Er is geen andere stoel vrij mevrouw" antwoord de piloot met een hele gelpot in z'n haar, "meneer moet weg, hij kan de volgende vlucht morgen nemen." In de ruimte klinkt nu een hels kabaal van verontwaardiging.

De man met de uitgebreide taille wil de strijdbijl weer oppakken, maar moet die ook gelijk weer begraven: "Ik ga hier niet mee akkoord. Ik zal klagen bij uw superieuren en.." "Meneer, wij handelen in opdracht en in belang van onze superieuren" wordt er gepareerd, "u moet het toestel nu verlaten. Als het crasht bent u een potentieel groot gevaar om als projectiel van uw omvang door de ruimte te vliegen." De man wordt eerst knalrood, dan pimpelpaars, dan Delftsblauw en dan spierwit. Hij staat op, pakt z'n attachékoffertje, en loopt mompelend het toestel uit. "Dames en heren, het gevaar is geweken en.." De piloot kan zijn verhaal niet afmaken, hij en zijn horde vlieg-infantielen worden pontificaal verbaal in elkaar geslagen.

Je tante is dood. Jouw vertrouwen in vliegmaatschappijen ook. Je bent ineens trots op je ongezonde 'obesitasselijke' omvang.